Zoveel te doen....

Het is nu tien over half tien en de kinderen liggen net in bed. Ze slapen nog niet en ik zal er nog wel een paar keer naar toe moeten om te zeggen dat ze nu echt stil moeten zijn. Als het mee zit heb ik om tien uur rust. En dan moet ik eigenlijk zelf al bijna naar bed, want de hele dag zijn we bezig geweest met dan weer een boterham, dan weer een schone luier, tussendoor een leuke wandeling, nog even naar het strand voor een duik in de zee, boodschappen doen, eten koken, haren wassen, speelgoed opruimen, voorlezen.. Zo kan ik nog wel een hele tijd doorgaan.  In mijn boek heb ik vandaag maar tien bladzijde gelezen en de laatste keer dat ik iets alleen heb gedaan kan ik me niet eens meer herinneren. 

Nee, in het leven van ouders met jonge kinderen is er weinig tijd voor jezelf. Zeker in de vakantie want anders heb je nog de juf op school die het even van je overneemt, maar daar heb ik dan zelf ook weer niet zo veel aan, omdat ik zelf ook zo'n juf ben. 

Over het algemeen vind ik dit helemaal niet zo erg want ik vind mijn eigen kinderen het allerleukst van de hele wereld en probeer met hen zoveel mogelijk dingen te doen die ik zelf ook wil doen, zoals fietsen in Frankrijk, een beetje rommelen in de tuin of, zoals nu, heerlijk vakantie houden in het duinhuisje.

  Nou, wat loop je hier dan te zanikken, zegt u nu waarschijnlijk. Je hebt er toch zelf voor gekozen?

Het probleem is het gevoel dat je te weinig tijd hebt, dat er altijd een heleboel dingen zijn die je eigenlijk ook nog wilt doen zoals: naar de film gaan, lezen, het huis schoonmaken (zou kunnen hè?), een boek schrijven, op wereldreis gaan, leren koken, mensen bellen, professioneel blogger worden, foto's inplakken, mozaïeken, een museum bekijken, rekeningen betalen, een vreemde taal leren, je haar verven, je relatie opfrissen, een nieuwe studie kiezen, kleren kopen, het huis schilderen, naar Italië fietsen, brieven schrijven, iets goede doen voor de wereld, je nagels knippen enz enz. 

Als ik aan al die dingen denk vliegt het me nog wel eens naar de keel. 

Maar net zo makkelijk schuif ik alles weer op de lange baan en ga ik rustig door met het vieren van de vakantie. Hier in het duinhuisje hebben we per dag meestal 1 doel zoals: sperziebonen kopen op een landje, het zwembad van de camping uitproberen of het gras maaien. En zo vervliegt de tijd.

Bordeaux

Wat een vreselijk leuke dag gehad in Bordeaux. Ik wist niet zeker of het wel kon, een stad bekijken met twee kleine kinderen maar het ging echt heel goed. Even snel een paar foto's want we liggen met z'n vieren op een kamer en er moet geslapen worden. 

Om twee uur kwamen we aan in ons hotel. 

Toen liepen we via de rivier naar het centrum. 

Via een plein waar een circus stond naar een heleooie fontijn.

En door het centrum naar de kathedraal 

en daarna naar de wijk tussen het centrum en het station met net een goede mix van stad en oriëntaals waar we op een terrasje wat gingen drinken en bij een ander eten.

Het restaurant waar we aten was ook een brocante. 

Om half tien door hele leuke oude straatjes, met live-muziek in kleine cafeetjes en door een zomerse onweersbui terug naar ons hotel.

Pyla- Biganos

Donderdag 17 juli

Hele hete dag. Wel 34 graden. Een fotoverslagje:

Bij het vreselijk drukke zwemparadijs.

Een koude limonade op het terras.

We eten elke dag konijnenbrood.

En na de siësta spelen op het strand met vriend Sam.

S'avonds een visje bij het campingreataurant.

Vrijdag 18 juli

Onze laatste fietsdag. Het was gelukkig een stuk minder warm dan gisteren omdat het helemaal bewolkt was.

We moesten 42 km fietsen van Pyla naar Biganos. Het eerste stuk naar de binnenzee was best saai en veel langs drukke wegen. Maar vanaf de kust volgden we steeds onverharde paden over dijkjes en door vogelgebieden.

En tussendoor kwamen we in havengebieden die ook echt nog in gebruik waren, wat ook wel weer leuk was.

Een klein wandelingetje tussendoor over paden gemaakt van oesterschelpen met gaas erover heen.

Vooral het stuk bij Teich was echt heel mooi. Je reed over kleine paadjes door een vogelreservaat tussen het water door.

Om 18.15 kwamen we aan bij de camping. Morgen gaan we naar Bordeaux (in een hotel. Vinden de kinderen heel spannend) En dan vliegen we zondag terug.

De Cirkel

Woensdag 16 juli

Vandaag schrijf ik maar eens niet over wat we vandaag gedaan hebben. Dat was ook niet zo veel. 'S ochtends gezwommen in het zwembad en smiddags in de zee. Nee, ik schrijf over het boek wat ik net uit heb, namelijk de Cirkel van Dave Eggers.

Ik vond het vooral een heel interessant boek. Het gaat over een jonge vrouw,  Mea Holland die gaat werken bij het machtigste bedrijf ter wereld: De cirkel is een internetbedrijf waar de persoonlijke e-mail van de gebruikers, hun sociale media, betalingsverkeer en hun aankopen met elkaar verbonden zijn door een universeel besturingsprogramma. Iedereen heeft dus maat 1 online identiteit en dat zorgt voor heel veel openheid en transparantie. De mensen bij de cirkel vinden dit natuurlijk juist goed, maar er zijn ook tegenstanders. 

De cirkelaars willen kinderen een chip geven zodat ze altijd traceerbaar zijn en dat ook al hun prestaties worden gemeten, er is een systeem wat je hele huis scant op producten en producten aanvult als ze op zijn, er hangen overal camera,'s zodat misdrijven steeds minder voorkomen en het is de bedoeling dat alle politici transparant worden. Ze hebben de hele dag een camera om hun nek en een audio-systeem dat alles opneemt wat ze doen en zeggen en iedereen die dat wil kan dat volgen via zijn of haar computer. En mensen die daar niet aan mee willen doen hebben blijkbaar iets te verbergen en zijn dus niet te vertrouwen.

 Alles wat gebeurt moet openbaar zijn. Privacy is diefstal en Geheimen zijn leugens zijn de leuzen van de cirkel. 

Het boek gaat hierover en over Mea die steeds verder meegetrokken wordt in De Cirkel en hoe het haar en haar naaste omgeving beïnvloed.

Ik vond het wel een heel beklemmend boek en ook het idee dat zo'n toekomst mogelijk is, zelfs al bezig is te ontstaan is vreemd. Als je nu geen computer hebt of niet handig bent met het internet gaat er al heel veel buiten je om en is het moeilijk meedoen. En zonder Facebook-account tel je ook niet echt mee. 

Ik zelf doe ook mee aan de 'cirkel- transparantie' door al mijn persoonlijke belevenissen,  met foto's van mijn kinderen in een blog te zetten en dat het internet op te gooien. 

Het zet je wel aan het nadenken. Ik ben heel benieuwd wie het nog meer gelezen hebben en welke op of aanmerkingen men er op heeft. Die heb ik zelf ook maar dan verklap ik teveel van het verhaal en dat is zonde want het is wel een aanrader. 

Alweer drie dagen verder

Zondag 13 juli

Onze tweede verhuisdag van deze vakantie.  Vandaag van Ares naar Pyla sur mer gefietst. De langste tocht tot nu toe, 41 kilometer. We gingen pas om 12 uur weg van de camping en we wisten dat het die middag zou gaan regenen dus we reden het eerste stuk tot Cap Feret flink door. Een mooi fietspad door het bos. Om twee uur kwamen we in Cap Feret, een oude badplaats met veel villa's. We moesten even zoeken naar de haven en toen ging de boot al om 14.30. Geen tijd meer voor een cafébezoek.

We moesten over een lange steiger om bij een klein bootje te komen. Even stressen om de fietsen en de kinderen heelhuids van de steile trap naar de boot te krijgen. De fietsen werden van kinderzitje en aanhangfiets ontdaan en op het dak van de boot gezet en wij gingen met nog 20 andere mensen op het achterdek zitten.

De overtocht duurde ongeveer een half uur en was erg mooi. 

Toen we aankwamen in Arcachon zagen we de donkere wolken boven de zee hangen. Meteen doorfietsen dus maar. We kozen voor het fietspad langs de kust en reden met flinke tegenwind heuvel op en heuvel af. Ik werd al wat trillerig in mijn benen en de kinderen waren ook wel aan een pauze toe dus stopten we bij strandtent La Bikini voor cola en limonade. Ole was behoorlijk moe en viel tijdens het rondjes rennen over het terras  hard op de grond. Wond op zijn neus en op zijn knie.

Weer op de fiets viel hij dan ook meteen in slaap. Het laatste stuk naar de camping was nog zo'n 12 km langs een drukke weg met een paar behoorlijke klimmen erin. We zitten tenslotte op de camping naast de hoogste duin van Europa, Dune de Pyla. 

Wat was ik blij toen we de camping bereikten. De komende dagen kom ik niet meer van deze camping af, dacht ik. Deze camping is heel groot en er is van alles zoals: een supermarkt, drie cafe- restaurants, een crêperie, een zwemparadijs (drie zwembaden, een bubbelbad, whirlpool en lange glijbaan), een midgetgolfbaan, skatepark, tennisbanen, speeltuin, fitnesscentrum. En dan zijn er nog de hele dag door activiteiten.  We staan midden op de camping en zien door de bomen heen in de verte de zee. Er staan ook tenten echt aan zee en die hebben dit uitzicht.

Maandag 14 juli

Onze tent bleek niet waterdicht te zijn en het regende gisteravond echt enorm dus we hebben al ons beddengoed naar de tent van de buren (die nog in Ares Zitten en pas dinsdag komen) verplaatst en zijn daar gaan slapen.

S'ochtends was de lucht gelukkig blauw. 

De regen is nu, geloof ik, voor de rest van de vakantie voorbij. Mocht ook wel.

Na het ontbijt naar de zwembaden. Leuk, maar we moeten wel heel erg wemmen aan de hoeveelheid mensen die er zijn. Op de vorrige campings had je het zwembad meestal helemaal voor jezelf.

Ik heb nog meegedaan met aqua-jogging. Heb ik, helaas, geen foto's van.

Na de lunch ging Tobias boodschappen doen en vooral geld pinnen. Dat kan hier op de camping niet en de dichtstbijzijnde winkel is 8 km berg op berg af. We moesten er dus voor zorgen dat we daar de rest van de week niet meer naar toe hoefden.

Ole ging slapen en Louis en ik gingen Abeltje lezen (wat trouwens een erg leuk voorleesboek is) en loomen (spreek uit als loemen). Even voor de weinige mensen die nog niet met deze rage in aanraking zijn gekomen: dat is armbandjes maken van kleine gekleurde elastiekjes. Toen Tobias al heel lang weg was, ik wist niet hoe lang want hij had mijn tel mee genomen, begon ik toch wel wat ongerust te worden. Ole was al lang weer wakker en hij kwam maar niet terug.

Pas na drie uur kwam hij totaal bezweet aanfietsen. Hij was nog tien kilometer verder gefietst om bij de  dichtstbijzijnde tabac te komen, en dat dus ook weer terug. 

En hij is nog wel gestopt met roken -:

Aan het einde van de middag de heele duin afgedaald voor een zwem in zee. Met het hele gezin een zandkasteel gebouwd.

En dan maar wachten.

Tot het water komt.

De klim naar boven was wel flink.

Dus boven aangekomen hadde we echt een biertje, respectievelijk, crêpes verdiend lekker bij de campingbar.

Dinsdag 15 juli

En nu is het dus alweer dinsdag. We Zitten op het strand bij Petit Nice en gaan zo naar een strandtent waar ze hopelijk gratis WiFi hebben want op onze cping moet je er voor betalen. Belachelijk op zo'n dure camping. 

Huitres

Vrijdag 11 juli

Weer een behoorlijk bewolkte dag vandaag. Begin er behoorlijk genoeg van te krijgen. En in Nederland schijnt het nu wel lekker weer te zijn. Dat maakt het extra erg. 

Klein fietstochtje gemaakt naar een zwemmeer. Wel even lekker gezwommen.

Na de lunch bij de tent wilde ik tijdens Ole's slaapje de wandeling bij de otters (die bij nader inzien misschien toch beverratten zijn) met Louis verder af gaan maken. Maar Louis wilde het liever met Tobias doen. Auw! We besloten kop of munt te doen en Tobias won. Toen ben ik maar naast Ole gaan liggen om een middagdutje te doen. En nadat hij wakker was geworden gingen we samen naar het zwembad en dat was ook heel gezellig. 

Tobias en Louis hebben de hele wandeling van ongeveer 8 kilometer gelopen. 

Zaterdag 12 juli

Met een stijve nek en schouder werd ik wakker. Het is hier snachts behoorlijk koud en onze slaapzakken zijn oud en dun. Over het algemeen juist fijn voor in de zomer maar sinds we hier zijn koelt het snachts altijd flink af en wordt ik rond vijf uur wakker omdat ik het zo koud heb. Vanacht bind ik dus maar een t-shirts om mijn nek.

Na het ontbijt gezwommen en gespeeld bij het meertje.

Daarna naar het haventje want deze dag stond in het teken van oesters eten.

Op aanraden van de campingmevrouw gingen we lunchen bij Oyat, een vissershutje met terras aan het water. Ik bestelde Bar (een vis) in groene saus en Tobias bestelde een plateau met oesters, garnalen en andere schelpdiertjes. Even later arriveerde er voor hem een hee boot vol met eten.

We bestelde er een karafje witte wijn bij. De kinderen gedroegen zich voorbeeldig en het was echt heel erg lekker eten.

De boot ging dan ook schoon op.

Na nog een ijscoup voor de kinderen rolden we onszelf terug naar de camping waar we de rest van de middag bij de tent zijn gebleven.

Nog even gezellig geborreld met de buren terwijl Louis en ole zich vermaakten met hun zoontje Sam.

Als avondeten brood gegeten en moe maar voldaan de tent in.

Biganos- Ares

Dinsdag 7 juli

Verhuisdag gehad. We hebben vanochtend alle spullen ingepakt en de tent schoongemaakt. Fred bracht onze bagage naar Ares en wij stapte op de fiets om erheen te fietsen. Eerst een heel stuk door het bos naar de haven van Audenge waar we, voor het eerst deze vakantie de zee zagen. 

Gegeten aan de haven in een heel leuk tentje met een heel goede 'plat-du-jour'.

Daarna een lang recht fietspad over een oude spoorbaan. Ole viel achter op de fiets in slaap en zakte steeds met zijn hoofd tegen mijn rug aan. 

Toen hij wakker werd maakte we een stop op het strand om even te zwemmen. Louis en Ole waren net twee jonge hondjes. Helemaal door het dolle heen van de zee en het strand en begonnen meteen allemaal dammen en waterwegen te graven.

Het voelt ook als een kleine overwinning dat we de zee bereikt hebben, al waren we er eigenlijk al heel dicht bij. 

Na nog 10 kilometer over de oude spoorbaan bereikten we Ares en camping La Cigale. Een hele mooie camping met zwaluwen en muziek in het toiletgebouw.

Onze tent staat helemaal achteraan op de camping naast een paardenwei. 

We horen het gejuich van de voetbalwedstrijd Duitsland- Brazilië. Het staat al 4-0

Ook hoorden we zacht geritsel achter ons. Er zat een klein egeltje.

De otter

Woensdag 8 juli

Vanochtend toen ik aan het douchen was met op de achtergrond de snerpende gitaren van hotel Calafornia van the Eagels dacht ik na over deze vakantie. Tobias had net daarvoor gezegd dat er toch wel bepaalde types dit soort vakanties hielden. Onze buren (die nu nog op de andere camping zitten maar tot vreugde van de kinderen morgen ook naar Ares komen) zijn een stel met een zoontje van vier, Sam. Zij is ook juf, hij heeft op de vrije school gezeten en ze hebben ook geen rijbewijs of auto. Ook wonen ze in een te klein huis in Amsterdam. 

De verzuiling mag dan niet meer bestaan, toch heb je nog heel duidelijk verschillende soorten mensen in Nederland. Ons soort is dus een beetje soft, niet te rijk, leest wel eens een boek, houdt van (bewegen in) de vrije natuur maar niet speciaal van hele grote inspanning en... heeft alles over voor zijn of haar kinderen: Als die het maar naar hun zin hebben, gelukkig zijn, genoeg bagage mee krijgen voor later en naar de goede school gaan, en dan maakt het niet zo veel uit of dat de vrije school of de montessorischool is. Voor de echte montessorianen en antroposofen klinkt dit als vloeken in de kerk. Ons soort mensen heeft wel idealen maar stapt daar ook weer heel makkelijk van af. 

En we gaan wel luxe kamperen maar dan wel in een De Waard- tent.

 

Zover mijn overpeinzingen... Nu onze dag: na ons ontbijt (waaraan we pas om 10.30 begonnen) fietsten we naar het haventje van Ares waar vooral aan oestervissen wordt gedaan en waar allemaal visserstentjes staan waar je ook kan eten. Het getij is hier heel sterk en nu lagen alle bootjes op het droge.

Dit is een foto vanuit het naastgelegen natuurgebied waar we daarna een wandeling gingen maken. We zagen allerlei vogels waar we waarschijnlijk, als we meer verstand van vogels zouden hebben helemaal verrukt van zouden zijn en we zagen (de dag was meteen een topdag) een otter.

Donderdag 9 juli

Door de duinen naar de echte zee gefietst. Ongeveer 25 kilometer heen en terug. 

De golven waren heel hoog en zwemmen was verboden. Ole vond het eng en Louis helemaal te gek.

Daarna op een terrasje een ijsje gegeten.

En weer terug naar de camping waar de grote vriend van Louis en Ole, Sam was gearriveerd. Tot het eten (eend) en daarna in en om de tent gespeeld.