Als ik de hele dag heb gezorgd dat 26 kleuters de tent niet afbreken, dat ze een leuke dag hebben en ook nog iets geleerd hebben. Dat ze sociaal goed bezig waren en niet elkaars hersens hebben ingeslagen.... Dat er niet meer dan drie keer in een broek is geplast, dat ze geprikkeld zijn tot nadenken, vragen stellen en creatieviteit en dat we ook veel gelachen hebben....
Als ik daarna heb vergaderd of een oudergesprek heb gehad, water uit de sloot heb gehaald voor de kikkerdril of de klas heb schoongemaakt......
Als ik dan Ole van de creche heb gehaald, met louis heb gespeeld en we het avondeten achter de kiezen hebben en we hebben ook nog de kleine kapitein voorgelezen en Nijntje, pyama´s aangedaan en tanden gepoetst, ingestopt en liedjes gezongen... en ze slapen eindelijk, DAN.........
Dan geef ik mij over aan één van mijn `guilty pleasures`. Deze term is ineens reuze populair in Nederland. Vooral door de liedjes die eigenlijk vreselijk zijn, maar die we toch leuk vinden en die Nederlandse zangers en zangeressen komen covveren in `De Wereld Draait Door`.
De vertaling van Guilty pleasure is “Heimelijk genoegen” Bij heimelijke genoegens denk ik vooral aan onsmakelijke dingen als het afpulken van korstjes of het uitknijpen van mee-eters.
de rechtgeaarde guilty pleasure is toch iets anders. Het bekruipt ons bij het bekijken, nuttigen of doen van iets dat we zeer aangenaam vinden, maar eigenlijk beneden onze smaak of stand achten. Iets dat we never nooit in op facebook zouden zetten.
Dit gezegd hebben ga ik dan nu eindelijk met de billen bloot. Ik hoop dat jullie lezers mij er niet minder om achten maar ook onthullingen doen over guilty pleasures en eindelijk wat reacties bij mijn verhaal plaatsen. Ik zou er heel veel kunnen noemen maar laat ik het bij drie houden om de genantheid binnen de perken te houden.
1. Ik kijk naar Utopia. Als ik moet kiezen tussen de wereld draait door en Utopia zapp ik steeds vaker weg van DWDD en verkneukel mij om het kleine leed in Utopia. Ik probeer het nog voor mezelf goed te praten door te zeggen dat ik het psychologisch gezien een heel interessant experiment vindt maar eigenlijk is dat Bullshit en vindt ik het gewoon prettige tv om naar te kijken.
Ook andere programma's van SBS6 zoals Rommel of Rijkdom en Andy en Melissa horen tot mijn heimelijke genoegens.
2. Ik kan hele avonden achter elkaar bezig zijn met spelletjes die Louis op de Ipad heeft gezet. Eerst heb ik weken achter elkaar het spelletje NEMO, naar de gelijknamige Disneyfilm, gespeeld. Je moet daarin een koraalrif zo mooi mogelijk maken en daarmee bijzondere vissen proberen naar het rif te krijgen. En nu ben ik al maanden het spel Happy Farm aan het spelen. We (Louis en ik) hebben een boerderij met akkers, vee, fruitbomen en een ijzerertsmijn en allerlei machines die dan weer producten maken van de opbrengst en die producten moet je dan weer verkopen en zo kan je weer nieuwe machines kopen. Ik zit al in Level 38 en, geloof me, het kost héél veel tijd en moeite om daar te komen. Ook dit probeer ik voor mezelf te rechtvaardigen door te zeggen dat ik het doe om Louis te helpen en dat hij, als ik dat niet zou doen, nooit ver zou komen met zo'n spel omdat hij niet meer dan een half uur per dag op de Ipad mag. Maar hij vindt Happy Farm al lang niet meer interessant en speelt tegenwoordig de hele tijd My Dolphinshow (ik probeer daar niet eens naar te kijken anders heb ik erzo weer een nieuwe verslaving bij).
3. Ik vindt het leuk om op facebook mensen op te zoeken die ik vaag ken en dan te kijken wie hun vrienden zijn en of ze ook gemeenschappelijke vrienden met mij hebben. en dan is het het leukst als je er achter komt dat zo iemand twee of meer gemeenschappelijke vrienden heeft, die jij dus ook kent en die elkaar niet kennen. Ik geef een voorbeeld: een vader van school kent een oud klasgenoot van mij en een neef van Tobias en een vriendin van mijn zus. Mmmm denk ik dan, dat is gek, hoe zouden ze elkaar kennen? Ook denk ik aan de theorie van": the 6 degrees of separation. Wat zoiets betekent als dat je in zes handdrukken te verbinden bent met iedereen op de wereld.
Get a life jitske denkt u nu en ja dat is nou net precies wat het betekent. Namelijk:
"Get a life" is an originally American idiom and catch phrase usually intended as a taunt, to indicate that the person being so addressed is devoting an inordinate amount of time to trivial or hopeless matters.
Een rechtgeaarde guilty pleasure dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten