Cayetana

Stel je voor: Je bent 85 jaar maar jong van geest. Je hebt in de bioscoop een man ontmoet van 60 waar je vandaag mee wilde trouwen. Je kinderen (zes in totaal) waren tegen dit huwelijk omdat ze denken dat die man uit is op je geld. Dat is ook niet zo gek want je bezit een fortuin dat wordt geschat zo ergens tussende 600 miljoen en 3,5 miljard euro. Je wordt ook wel de rijkste vrouw van Spanje genoemd en je bezit 47 adelijke titels. Dit geeft je bepaalde voorrechten zoals dat je niet hoeft te knielen voor de paus, dat de Engelse koningin voor je moet buigen en dat je op je paard de katedraal van Sevilla in mag rijden. De koning (Juan Carlos) heeft ook nog geprobeerd je op andere gedachten te brengen aangaande het huwelijk. Maarja je bent iemand die nou eenmaal altijd doet waar ze zelf zin in heeft en zelfs naar de koning hoef je niet te luisteren. Om van al het gezeur af te zijn heb je je kinderen nu alvast maar hun erfenis gegeven, maar, zoals het echte verwende kinderen betaamd, lopen ze nog steeds te mokken. Dit heb ik niet uit één van mijn favoriete series op tv, of uit één of ander flutromannetje. Nee, het is het waargebeurde verhaal van Maria del Rosario Cayetana Alfonsa Victoria Eugenia Fransisca Fitz- James Stuart y de Silva. Door de spanjaarden liefkozend Cayetana genoemd.

Als je naar deze en andere foto's van het pasgetrouwde stel kijkt en je weet dat zij de rijkste en adelijkste vrouw van (zo ongeveer) de hele wereld is en hij maar een eenvoudige Spaanse ambtenaar begint langzaam tot je door te dringen dat de zes verwende kinderen misschien toch gelijk hadden...... Ik vind dit er ook wel een voor op de leuke site: http://www.tackyweddings.com

Grey's Anatomy

Ziekenhuisseries zijn er in overvloed. Waarschijnlijk omdat wij het leuk vinden naar het leed van anderen te kijken. Het gaat over geluk en ongeluk, ziek en gezond, leven en dood. Daarnaast is het lekker bloederig maar wat het belangrijkste is: het is een hele goede setting voor allerlei menselijke relaties. Je hebt natuurlijk het verschil tussen het verplegend personeel en de specialisten, artsen die iets beginnen met patienten, relaties van patienten onderling en relaties tussen de doktoren onderling. Medisch Centrum West was vermakelijk, ER was leuk, maar de echte top van de ziekenhuisseries is wat mij betreft..... Greys Anatomy. Alle hoofdpersonen in deze serie hebben een liefdes of sex ralatie met een andere hoofdpersoon of ze hebben dat gehad. Er is niemand zonder relationele besognes en er spelen allerlei vetes en intriges onderling. En medisch gezien gebeuren er elke aflevering een aantal bijzondere dingen die in het echte leven hopelijk niet vaak voorkomen.
Dan nu even een korte samenvatting van deze aflevering: Om de één of andere reden (die is mij ontgaan, doet er ook niet toe) zit er midden in de stad een enorm gat in de weg (ongeveer 40 meter breed en ook heel diep). In het gat liggen een man en een vrouw en hun auto. De man en de vrouw hadden ruzie omdat de man was ontslagen op zijn werk en, volgens de vrouw, niet genoeg deed om een nieuwe baan te zoeken. Zij stond erop dat hij de auto stilzette, stapte uit en viel in het gat. Hij rende haar achterna en viel ook in het gat en toen storte hun auto ook naar beneden, bovenop de vrouw. Nu moet die man het been van zijn vrouw amputeren, want het is te gevaarlijk voor de hulpverleners om naar beneden te gaan. Dan is er ook nog een dokter die door iedereen wordt uitgekotst omdat hij meredith Grey heeft veraden. Zij heeft namelijk een onderzoek van haar man gesaboteerd. Hij (karev) wist dat en heeft dat toen verteld zodat zij niet de baan kreeg die hij wilde. Daarover later meer. eerst dus die dokter die iederen haat. Hij is ook bij het zinkgat (ja zo heet het) en ziet een kinderhandje uit het zand steken. Met zijn blote handen graaft hij het jongetje uit en warempel, hij leeft nog (kan natuurlijk nooit maar is fijn voor ons kijkers want je zit op het puntje van je stoel te hopen dat dat kleine jongetje niet dood is, vooral omdat je de vader zo simpatiek vind). Ondertussen speelt er in het ziekenhuis ook van alles. Ik zal proberen het kort te houden want heet is wel heel veel. Er zijn twee doktoren lesbisch en die hebben een baby gekregen samen met een andere dokter waar één van de lesbische specialisten een sexrelatie mee had toen het met allebei uit was. Die vader van de baby is door die baby niet meer bij de vrouw die hij wil (de halfzus van Meredith) die nu weer vrijt met een woest aantrekkelijke man die uit een heel bekend doktersgeslacht komt. Deze twee mmmen doen vervelend tegen elkaar en de één kleineert de ander. Een ander dokter, die graag hartspecialist wil worden, is zwanger maar wil geen kind. Haar man, die trouwens getraumatiseerd is door de oorlog in Irak of Afganistan ofzo, wil het kind wel. Daardoor praten ze nu niet met elkaar. Dan nog dr Dreamy. Hij is de man van Meredith maar momenteel heel boos op haar want dat onderzoek wat hij deed zou zijn levenswerk worden en zijn eigen vrouw heeft gerommeld met de testresultaten waardoor het hele onderzoek niets meer waard is. Hij wil haar dus niet meer zien. De pech is dat ze net een mooi zwart kindje geadopteerd hadden. De mevrouw van social service ruikt onraad en wil met hen allebei praten. Meredith is trouwens deze aflevering ontslagen om wat ze gedaan heeft. Ze vlucht het ziekenhuis uit met het mooie zwarte kindje in haar armen. Einde aflevering. ja, het is een heerlijke serie.

de Jomanda op klimaatgebied

De PVV is weer eens boos. Dit keer gaat hun woede naar Al Gore. Ze noemen hem, want ze zijn dol op schelden, de jomanda op klimaatgebied, een reizende fabeltjeskrant, een klimaathystericus en een milieumaffioos. Dit alles omdat hij door de universiteit van Groningen is uitgenodigd om een lezing te geven. Dit wordt betaald (want Al Gore kost een flinke cent) door giften en persoonlijke bijdrages van geintresseerden. Maar de PVV vind dat zo,n oplichter niet betaald mag worden van onze belastingcenten. De giften zijn namelijk deels afkomstig van de universiteit en de gemeente Groningen (onze belastingcenten dus). Weten jullie de film nog? Wel indrukwekkend en ook erg Amerikaans. Er wordt ingespeeld op ons gevoel van angst.




.

Doe eens normaal man Wilders

David Sedaris

Als je in Carré staat heb je het gemaakt. Zeker als je als schrijver in Carré staat. Morgen leest de Amerikaanse schrijver David Sedaris er zijn verhalen voor. Dit stond donderdag in de krant en toevalligerwijs was ik hem net aan het lezen (sedaris bedoel ik).
Ik ben een fan van de collum van Aaf Brandt Corstius, vooral omdat ik altijd veel van mezelf in haar herken (zelfde leeftijd, dus gedeeld jeugdsentiment, twee kleine kinderen, Amsterdam, zelfde soort onzekerheden en interesse's). Zij is weer een groot fan van deze Sedaris en had er al verschillende keren over geschreven. Toen ik in de bibliotheek was ging ik er dus maar eens naar op zoek en vond het boekje: Van je familie moet je het hebben. Dit is een selectie uit diverse verhalenbundels van Sedaris samengesteld door Aaf.
Sedaris schrijft over wat hij zelf meemaakt. Hij schrijft veel over zijn, van oorsprong Griekse, familie die naast hem bestaat uit zijn vier zussen en kleine broertje en zijn ouders. Daarnaast schrijft hij over de landen die hij bezoekt en de mensen die hij daar tegenkomt. zo heeft hij ook een verhaal geschreven over ons Sinterklaasfeest. Is erg grappig, vind ik. Zeker de moeite waard om helemaal te luisteren.

met Louis in Artis

 

Hermitage

In Nederlandse musea en in de Hermitage in het bijzonder lopen veel keurig nette mensen rond. Grijze dakduiven, noemt mijn moeder ze, die zelf ook een grijze dakduif is. Ik had Ole mee genomen. De grijze dakduiven keken allemaal in de wagen en zeiden dingen als: ja, je moet er vroeg mee beginnen (met kunst kijken bedoelden ze denk ik), en ach die ogen..... of een hele groep oude dames waarvan er één zei: heeft hij er ineens wel heel veel oma's bij. Toch was het kijken naar de schilderijen, luisteren naar de audio- tour en ondertussen de wagen de museumzalen door manouvreren niet gemakkelijk en Ole was ook niet tevreden. Hij had een poepluier en wilde de borst. Gelukkig is mijn moeder vriend van de hermitage geworden. Dat betekent ook dat je toegang hebt tot de "vriendenlounge" van het museum. Een mooie grote kamer waar je rustig kan zitten, thee en koffie kan pakken en kunsttijdschriften kan lezen. Reuze handig voor met een baby en er was daar verder niemand. In het restaurant serveerde ze ook belgische gerechten als; Rubens bollekes (= een kruising tussen een oliebol en een puddingbroodje), Waterzooi van konijn (soort van soep met groente, room en vlees) en natuurlijk belgische frieten en wafels. En hebben jullie wel eens gehoord van platte kaas. Dat is een soort van creamcheese, geserveerd op gents brood met geroosterde tomaten en olijventappenade. Dat had ik en mam had garnalenkrokketten. Dit alles voor flinke prijzen. die ouwe knarren kunnen dat best betalen. De tentoonstelling hebben we daarna niet meer verder afgekeken (Ik was pas bij schilderij 5). Er kwam een kink in de kabel. De creche had gebeld dat Louis hard was gevallen en klaagde over pijn aan zijn tanden. Gelukkig bleek er achteraf niet veel aan de hand te zijn. Wel moet ik nu nog een keer terug naar de vlaamse meesters, vooral ook omdat je je zo jong, mooi en slank voelt tussen al die pensionadas en weelderig gevormde dames op het doek.

Worlds Most Extreme Homes

fantaseren over rare, mooie, vreemde, hele grote, kleine, bijzondere huizen is altijd leuk. filmpjes ervan bekijken op internet ook. Vandaag ontdekte ik dat er een programma bestaat op de Canadese televisie dat heet: The most extreme homse in the world.




Na dit filmpje zie je ook nog links naar andere extreme houses. Ook goed om bij weg te dromen Er staat ook een Nederlands huis op. De Molen van Piet in Alkmaar

Sarkozy Starfucker

Een onderonsje met Berlusconi

handjes vast met Kadafi

Zoenen met Hillary

Het milieu is ook belangrijk

en de kerk natuurlijk

zijn (geheime) maitresse

overzeese belangen

met vriend Poetin lachen om iemand die nog kleiner is

en natuurlijk naar de vrouwen kijken

en nog wat meer naar de vrouwen kijken

Ole

Cees Buddingh

Cees Buddingh moet wel bijna een hele leuke man geweest zijn. Ik kende hem eerst alleen van het gedicht "de Blauwbilgorgel":

Ik ben de blauwbilgorgel,
Mijn vader was een porgel,
Mijn moeder was een porulan,
Daar komen vreemde kind'ren van.
Raban! Raban! Raban!

Ik ben een blauwbilgorgel
Ik lust alleen maar korgel,
Behalve als de nachtuil krijst,
Dan eet ik riep en rimmelrijst.
Rabijst! Rabijst! Rabijst!

Ik ben een blauwbilgorgel,
Als ik niet wok of worgel,
Dan lig ik languit in de zon
En knoester met mijn knezidon.
Rabon! Rabon! Rabon!

Ik ben een blauwbilgorgel
Eens sterf ik aan de schorgel,
En schrompel als een kriks ineen
En word een blauwe kiezelsteen.
Ga heen! Ga heen! Ga heen

Voor mijn blog, die pluk de dag heet, was ik op zoek naar materiaal om de titel te verduidelijken. Toen kwam ik weer terecht bij een gedicht van C Budding:

PLUK DE DAG

Vanochtend, na het ontbijt,
ontdekte ik, door mijn verstrooidheid,
dat het deksel van een middelgroot potje marmite            
(het 4 oz net formaat)
precies past op een klein potje heinz sandwich spread

natuurlijk heb ik toen meteen geprobeerd
of het sandwich spread-dekseltje
ook op het marmite-potje paste
En jawel hoor: het paste eveneens


Voor mij betekent "pluk de dag"zoiets als: probeer te genieten van het hier en nu. Denk niet teveel aan wat er morgen gaat gebeuren of wat je in de toekomst wil berijken maar focus op de dag zelf en het liefst op datgene waar je op dat moment mee bezig bent. Ze noemen dat met een modern woord ook wel "mindfullness".
Cees schreef dit gedicht in 1966, ver voordat de term mindfullness bestond. Nog een paar citaten om zijn coolheid te verduidelijken:

"Als ik een hooiberg zie, heb ik altijd zin om er een speld in te werpen."

"Als je er maar voldoende principes op nahoudt, hoef je nooit te denken."

"Beter één kogel door je hand dan tien door je rug."

"Brutale mensen hebben de halve wereld. Ik vind het best, maar laat ze wel op hun helft blijven."

"De mensen die het hardste werken hebben vaak de luiste geest."

need I say more

Oei, ik groei!

Deze week lag bij ons op de mat de catalogus van Intertoys. 314 bladzijdes vol met speelgoed. Wij riepen enthousiast naar Louis dat het heerlijk was dat dit boekwerk binnen was en dat hij daar lekker in kon gaan knippen. Vervolgens dachten we allebei aan onze eigen jeugd en de blijdschap die je voelde als in de weken voor Sinterklaas de folders van de speelgoedwinkels binnen kwamen. Je kon er uren in bladeren, verlanglijsten maken en op elke bladzijde zeggen wat je van die bladzijde het liefste wilde hebben. Ook herinner ik me dat je er heel hebberig van werd, want eigenlijk zag alles er leuk en mooi uit, ook als het eigenlijk troep was.
Onze zoon is denk ik nog te jong voor dit plezier, want hij vond de catalogus maar matig interesant. Ik daarintegen heb hem goed bestudeerd.
Het begin van het dikke boekwerk bestaat uit het hoofdstuk baby's. Je kan voor je baby al veel kopen want dit hoofdstuk loopt tot bladzijde 78. Als ouder wil je natuurlijk altijd het beste voor je kind en je wil dat het speelgoed verantwoord en leerzaam is. Je stelt je maatstaven voor goed speelgoed al snel bij. Voor mijn zoons derde verjaardag heb ik een plastic zwaard en Cars- lego voor hem gekocht. Drie jaar geleden had ik me "omgedraaid in mijn graf" als ik dat gehoord had. Cars is echt heel vreselijk en stom en geweld als je kind drie is? nee, zeker niet.

Maar goed, bij de 80 bladzijde babyspeelgoed staat pedagogisch commentaar van dr. Frans Plooij. Frans Plooij is de schrijver van het boek Oei ik groei. dit is een erg bekend boek bij mensen die net een baby hebben. Het gaat over de mentale ontwikkeling van baby's. Deze ontwikkeling verloopt in "sprongetjes"die bij alle baby's op dezelfde tijd plaatsvinden. Na elk sprongetje kan de baby weer iets meer en heeft hij/ zij meer vermogens. Nu heeft dr Plooij samen met Intertoys het Intertoys Speel- en leermodel ontwikkeld. Dit is volgens de catalogus een makkelijke manier om het beste speelgoed te kiezen dat bij de ontwikkeling van je kind past.
Bij de pluchen beer op bladzijde 27 schrijft dr Plooij: Ieder kind is dol op deze knuffel Als het al niet is vanwege het knuffelgehalte, dan wel om als stoeimaatje en tuimelmaatje te dienen. Vrolijkt iedere kamer op en staat garant voor jaren speelplezier".
Bij een ronde doos met houten blokken (lijkt mij ook goed en verantwoord speelgoed) schrijft hij: Iedere maandag pas ik op en dan bouwen Sarah en ik enorme torens met deze blokken. Omdat de blokken je alle mogelijkheden geven, wordt je creativiteit iedere keer weer geprikkeld.
Ik snap dat dr Plooij wil dat zijn boek zoveel mogelijk verkocht wordt en dat hij door met Intertoys samen te werken een veel breder publiek bereikt, maar om je goeie naam nou zo te grabbel te gooien?

stoelen

Stoelen in Libië

Op deze foto's die vandaag in de krant stonden zie je aanhangers van Kadhafi die de wacht houden. Wat er allemaal in Libië gebeurt interesseerd me eigenlijk niet zo heel veel, maar deze foto vond ik toch wel opmerkelijk. Blijkbaar gebeurt er daar niet heel veel, anders zouden ze niet "zitten". Ook heel interessant zijn de stoelen waar ze op zitten. De stoel linksboven lijkt wel een designstoel voor achter een bureau. De leuning staat bepaald niet rechtop, dus echt hard werken kan je er niet in. Meer een beetje hangen en bevelen geven.
Op het plaatje linksonder zie je dezelfde stoel maar op een andere plaats. In Libië stikt het dus waarschijnlijk van deze "disignstoelen om te hangen". Daarnaast nog een andere bureaustoel en een derde man met geweer komt net aanlopen om de wacht af te lossen. Ze zitten er erg relaxed bij. Rechtsonder staan twee eetkamerstoelen die niet uit dezelfde eetkamer komen. Waar komen ze vandaan. Zijn ze mischien geplunderd uit huizen van arme Libiërs? De bewaker heeft maar een zonnehoedje opgezet wat mij geen overbodige luxe lijkt, want het ziet er heel warm uit. Als je goed kijkt zie je trouwens achter de lege stoel weer zo'n zelfde designstoel staan. Waarom de bewaker daar niet inzit is me een raadsel want hij zit vast lekkerder dan de zijne.
De vierde foto tenslotte laat een zogenaamde "pauwenstoel" zien. Dat is dan wel van voor mijn tijd maar ik ken deze stoel vooral van Phil Bloom, een vrouw die zo'n dertig jaar geleden naakt in zo,n zelfde stoel zat tijdens een tv- uitzending van de VPRO. Gavier Guzman heeft hier een paar jaar geleden een parodie op gemaakt door een naakte, gesluierde vrouw in zo.n zelfde stoel te laten zitten in zijn tv-programma als provocatie naar de Islam toe.
Wat je wel niet allemaal kan denken door naar een foto te kijken..........

leuke foto´s

Leuke site.

http://www.flickr.com/photos/picturethis_one/

tuin

In drie jaar tijd hebben we dit opgebouwd. Van verwilderd stukje grond met schuurtje tot weelderige tuin met huisje. Ik ben er trots op

zwanger

nog 4 weken en 2 dagen tot de uitgerekende datum. Dat voelt heel raar. Aan de ene kant heel snel, maar ook weer een eeuwigheid. Ben ik er bang voor of verheug ik me er op. Wil ik het eerder of later?
Allerlei andere zaken zijn niet meer zo belangrijk. Ik weet zelfs niet wat voor soort bevalling ik wil. Ja het liefst snel en pijnloos. Maar pijnloos is het sowiezo niet, dus als er een complicatie is, krijg ik tenminste een verdoving en dat wil ik dan ook weer heel graag. Ik ben er niet zeker van dat ik een verdoving krijg als het, volgens anderen dan he, goed gaat. Ach meisje, even doorzetten. Het hoort erbij. Die pijn is goed. Er zijn je al ontelbare vrouwen voorgegaan en bij hun is het ook goed gekomen......



ontspannen en met een open blik eraan beginnen is het devies. Je weet toch niet hoe het gaat lopen. Nou, daar ga ik de komende tijd maar eens aan werken dan. ben benieuwd........

test 3. een foto erop zetten.