Achtien-en-half jaar

Deze maand ben ik achttien en een half jaar met mijn "man". Dat betekent voor hem in ieder geval dat hij net zo lang met, als zonder mij is geweest in zijn leven want hij was 18 en ik net 20. We gingen dat jaar allebei in Amsterdam studeren, aan de HVA, lerarenopleiding geschiedenis. Bij de introcuctiedag kregen we een historische stadswandeling door de binnenstad en ik kwam hem en zijn groepje tegen in het Begijnhofje. Hij zat op een bankje en ik keek naar hem en dacht: die is leuk! Verder gebeurde er eigenlijk niets die dag.

Toen de colleges begonnen merkte ik dat er twee van die leuke jongens waren. Ik kon ze toen natuurlijk nog niet uit elkaar houden maar ik had wel uitgezocht dat die van dat bankje Tobias heette en zijn tweelingbroer Silvester. Er waren vier klassen met eerstejaars en ik zat in 1b, silvester in 1d en Tobias in 1a. Ik wist wie welke schoenen aan had en welk jasje en dacht zo te weten wie wie was.
Soms hadden we samen les en dan deed ik een (zelf bedacht) versiertrucje. Ik ging schuin achter hem zitten en keek hem de hele tijd aan en als hij dan keek deed ik net of ik niet naar hem keek maar langs hem heen in de verte staarde.
Ook zocht ik uit waar hij woondde door naast de leraar te gaan zitten en op de klassenlijst te kijken. Daar stond Gerard Doustraat. Ha mooi, dacht ik, dat is in de Pijp, vlak bij dus. Maar het bleek in Alkmaar te zijn (BUMMER).
Als ik in het weekend naar huis ging om de was te doen enzo besprak ik hem uitgebreid met mijn vrienden. We noemde hem Tweety, omdat zijn broer Silvester heet en dat allebei Loony-Tunes figuren zijn. Ik schreef over hem in mijn dagboek en ik bedacht manieren om met hem in contact te komen.
Ik las op dat moment het boek Demian, van Herman Hesse, en wilde dan als openingszin tegen hem zeggen: " zeg heb jij Demian gelezen? Weet je dat je sprekend lijkt op de hoofdpersoon" .
Ook had ik zijn telefoonnummer van de lijst over geschreven en wilde ik hem  bellen en dan net doen of ik van Radio Veronica was. Die hadden toen een programma waarin ze willekeurig mensen belden en vroegen naar hun liefdesleven. Zo zou ik er achter kunnen komen of hij al een vriendin had of iemand leuk vond. Jaaah, ik was een echte bakvis en ook behoorlijk verliefd, maar met hem gepraat had ik nog niet.

Na anderhalve maand gingen we met alle eerste-jaars op introductiereis naar Weilre (Limburg).   In de trein raakte ik en mijn vriendin aan de praat met hem en zijn vrienden en bij het avondeten kwamen ze bij ons aan tafel zitten en de rest van de avond en de nacht hebben  hij en ik gepraat. Voor de volgende avond was dat weer het plan maar zijn broertje bleef de hele tijd bij hem en na een tijdje zij Tobias dat hij naar bed ging. Toen heb ik maar de hele nacht met Sil gepraat en het was grappig dat ze heel veel dezelfde dingen zeiden, zoals "heb je die-en-die film gezien? Of verhalen die ze vertelden over hun jeugd. Dit was ook een leuke nacht maar ik viel duidelijk op de ander en op de terugweg in de trein trok ik mijn stoute schoenen aan en vroeg hem of hij het volgende weekend wilde komen logeren in mijn ouderlijk huis, waar ik dat weekend alleen zou zijn want mijn moeder en Hans waren op vakantie. Best dapper, toch eigenlijk, van mezelf, want we hadden verder nog niets gedaan (niet gezoend of onze liefde uitgesproken of zo). Ook bleef ik in de trein zitten tot Amsterdam, om geen moment te missen, terwijl ik  eigenlijk al in Den Bosch had moeten overstappen.

Dat weekend dat hij kwam deden we spelletjes (triviant), keken we films, en lagen we heel veel in bed, maar gezoend werd er nog altijd niet. Wel bespraken we welk lied hij ging zingen op ons huwelijk, namelijk 'Love me tender'  van Elvis Presley, waar we gingen wonen en hoeveel kinderen we zouden nemen.
Ik begon toch ook een beetje te tweifelen aan zijn geaardheid, maar was te schijterig om zelf enig initiatief te nemen. Op zondag gingen we samen in de trein terug naar Amsterdam en namen afscheid op het Centraal Station.

Pas de dinsdag twee weken later hebben we gezoend op mijn zolderkamertje zonder douche en wc en toen is hij eigenlijk nooit meer weg gegaan.
Dat gebeurde dus achttien en een half jaar geleden. Ik ben er nu achteraf verbaasd over dat ik aan de ene kant zo doortastend was en aan de andere kant ook weer niet en ook ben ik trots  omdat ik blijkbaar meteen zag dat hij de ware liefde voor mij is en dat is nu, 18÷ jaar later, nog steeds zo.