domweg gelukkig

Ik fietste gisteren lichtelijk aangeschoten vanuit de binnenstad naar mijn huis. We hadden studiedag gehad en daarna als teamuitje een stadswandeling gemaakt door de Jordaan die eindigde op het terras van café Winkel op de Noordermarkt. Het was eigenlijk te koud om buiten te zitten maar we waren met een te grote groep en het café was te klein. Na vier biertjes op mijn lege maag voelde ik hem al behoorlijk hangen en ik had het ook heel koud gekregen. Daar kwam nog bij dat het al half zeven was, en dat ik, als ik een beetje door zou fietsen de kinderen nog even kon voorlezen voor ze naar bed gingen. Nou vind ik weggaan als het nog leuk is, en er drank in het spel is, best wel ongezellig en meestal doe ik dit dan ook maar niet en blijf ik hangen tot het einde. Maar ja, daar krijg je later dan weer zoveel spijt van.
Ik vindt fietsen door de stad moeilijk. Ik word meestal behoorlijk gestrest van het drukke verkeer en van mensen die door het rode stoplicht rijden, taxi's die over de trambaan scheuren, de trambaan sowieso, met de mogelijkheid om er met je band in vast te komen zitten, al die bruggen die je op moet met je zware moederfiets enz. Dit vind ik nog erger als ik met iemand samen moet fietsen (naast elkaar dus) en ondertussen ook nog een gezellige conversatie moet voeren. Het zal wel komen doordat ik uit een nogal achterlijk gat in Maas en waal kom, waar het, in alle opzichten, het tegenovergestelde is van Amsterdam. Maar door mijn jolige stemming had ik bedacht dat ik er nu maar eens goed van moest genieten. Het zonnetje scheen, de dag liep op zijn einde dus veel mensen waren op weg naar huis, ik was alleen en kon zelf bepalen welke route ik ging nemen. En ik ging voor de toeristische: Eerst een beetje kronkelen door de Jordaan, toen een heel stuk over de gracht (Keizers, Heren of Prinsen), een stukje door de spiegelstraat en dan..... onder het Rijksmuseum door. Ik deed dit alles op mijn dooie gemakje en ik bedacht ondertussen allerlei wijze lessen over het leven en hoe je dat zo optimaal mogelijk kan leiden. Wat ik denk dat het allerbelangrijkste is, is dat je probeert te genieten van de kleine dingen in het bestaan. Dit noem je ook wel, met een term waar ik persoonlijk een enorme hekel aan heb "Mindfulness". Van zo'n woord en de lading die er achter zit ga ik bijna kotsen en uit principe lees ik dan ook nooit de Happinez. Er hangt een zweem over heen van yoga, wierook en meditatie en aan de andere kant van "doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg". Maar ja een ander woord voor genieten en stilstaan bij op het eerste gezicht onbeduidende zaken is er niet.
Onder het museum door fietsen vindt ik een teken van waar geluk. Ik ben dan ook heel blij dat het nu na al die jaren weer kan, maar ik doe en deed het jammer genoeg bijna nooit. Gewoon omdat het nooit op mijn route ligt. Maar dat maakte nu dus niet uit en ik deed het lekker wel. Ik keek naar de toeristen die er onder (de indruk) door wandelden, naar het mooi versierde plafond, naar de hele nieuwe ingang van het museum en naar het "lichtende, einde van de tunnel". Het effect van de rijksmuseum-fietstunnel (goed woord voor galgje) is het grootst als je vanuit de stad fietst en uitkomt op het uitgestrekte Museumplein met het grote grasveld, het concertgebouw in de verte, de statige gebouwen aan de zijkant,  een vijver vooraan en de briljante letters I AM STERDAM  en alle mensen die ermee op de foto willen daarvoor. Dit alles met ook nog een mooi viooldeuntje van een straatmuzikant of arme conservatoriumstudent.......

 

 

 

Meer in mijn buurtje aangekomen, kwam ik langs een huisje wat aan een brug vast zat met een deur aan de waterkant en die deur stond open. Het is raar dat daar een deur zit want daaronder ligt het water en er is ook geen mogelijkheid om je boot er vast te leggen. Dat deurtje intrigeert me altijd al en nu stond het open. Even stoppen om een foto te nemen, dacht ik, want dit heeft ook wel iets heel moois.  De tram reed langs, de eendjes kuierden rond en ik kon mijn fiets amper overeind houden en tegelijk een foto maken met mijn telefoon door de biertjes die ik had gedronken.

Domweg gelukkig in Amsterdam..........