Onze tweede verhuisdag van deze vakantie. Vandaag van Ares naar Pyla sur mer gefietst. De langste tocht tot nu toe, 41 kilometer. We gingen pas om 12 uur weg van de camping en we wisten dat het die middag zou gaan regenen dus we reden het eerste stuk tot Cap Feret flink door. Een mooi fietspad door het bos. Om twee uur kwamen we in Cap Feret, een oude badplaats met veel villa's. We moesten even zoeken naar de haven en toen ging de boot al om 14.30. Geen tijd meer voor een cafébezoek.
Toen we aankwamen in Arcachon zagen we de donkere wolken boven de zee hangen. Meteen doorfietsen dus maar. We kozen voor het fietspad langs de kust en reden met flinke tegenwind heuvel op en heuvel af. Ik werd al wat trillerig in mijn benen en de kinderen waren ook wel aan een pauze toe dus stopten we bij strandtent La Bikini voor cola en limonade. Ole was behoorlijk moe en viel tijdens het rondjes rennen over het terras hard op de grond. Wond op zijn neus en op zijn knie.
Weer op de fiets viel hij dan ook meteen in slaap. Het laatste stuk naar de camping was nog zo'n 12 km langs een drukke weg met een paar behoorlijke klimmen erin. We zitten tenslotte op de camping naast de hoogste duin van Europa, Dune de Pyla.
Wat was ik blij toen we de camping bereikten. De komende dagen kom ik niet meer van deze camping af, dacht ik. Deze camping is heel groot en er is van alles zoals: een supermarkt, drie cafe- restaurants, een crêperie, een zwemparadijs (drie zwembaden, een bubbelbad, whirlpool en lange glijbaan), een midgetgolfbaan, skatepark, tennisbanen, speeltuin, fitnesscentrum. En dan zijn er nog de hele dag door activiteiten. We staan midden op de camping en zien door de bomen heen in de verte de zee. Er staan ook tenten echt aan zee en die hebben dit uitzicht.
Maandag 14 juli
Onze tent bleek niet waterdicht te zijn en het regende gisteravond echt enorm dus we hebben al ons beddengoed naar de tent van de buren (die nog in Ares Zitten en pas dinsdag komen) verplaatst en zijn daar gaan slapen.
S'ochtends was de lucht gelukkig blauw. 
De regen is nu, geloof ik, voor de rest van de vakantie voorbij. Mocht ook wel.
Na het ontbijt naar de zwembaden. Leuk, maar we moeten wel heel erg wemmen aan de hoeveelheid mensen die er zijn. Op de vorrige campings had je het zwembad meestal helemaal voor jezelf.
Ik heb nog meegedaan met aqua-jogging. Heb ik, helaas, geen foto's van.
Na de lunch ging Tobias boodschappen doen en vooral geld pinnen. Dat kan hier op de camping niet en de dichtstbijzijnde winkel is 8 km berg op berg af. We moesten er dus voor zorgen dat we daar de rest van de week niet meer naar toe hoefden.
Ole ging slapen en Louis en ik gingen Abeltje lezen (wat trouwens een erg leuk voorleesboek is) en loomen (spreek uit als loemen). Even voor de weinige mensen die nog niet met deze rage in aanraking zijn gekomen: dat is armbandjes maken van kleine gekleurde elastiekjes. Toen Tobias al heel lang weg was, ik wist niet hoe lang want hij had mijn tel mee genomen, begon ik toch wel wat ongerust te worden. Ole was al lang weer wakker en hij kwam maar niet terug.
Pas na drie uur kwam hij totaal bezweet aanfietsen. Hij was nog tien kilometer verder gefietst om bij de dichtstbijzijnde tabac te komen, en dat dus ook weer terug.
En hij is nog wel gestopt met roken -:
Aan het einde van de middag de heele duin afgedaald voor een zwem in zee. Met het hele gezin een zandkasteel gebouwd.
De klim naar boven was wel flink.
Dinsdag 15 juli
En nu is het dus alweer dinsdag. We Zitten op het strand bij Petit Nice en gaan zo naar een strandtent waar ze hopelijk gratis WiFi hebben want op onze cping moet je er voor betalen. Belachelijk op zo'n dure camping.
Leuk Jitske, toch ook af en toe ontberingen. Worden jullie nóg sterker van. Geen WIFI? Redding van menig huwelijk.
BeantwoordenVerwijderen